امام حسین علیه السلام فرمودند: "كسي كه تو را دوست دارد، از تو انتقاد مي كند و كسي كه با تو دشمني دارد، از تو تعريف و تمجيد مي كند."

در اربعین حسین؛ زینب ازاسیری آزاد شد؛ ما از اسیری نفس آزاد نشدیم.

در زیارت اربعین حسین از فرمایش امام صادق علیه السلام را می خوانیم و۸ بار به امامت وولایت گواهی می دهیم؛ در آخرین فرازهای این زیارت؛ مکرر به پذیرش ولایت معصوم شهادت می دهیم و می گوئیم با دوست دوستان امام دوستیم وبا دشمنان دوست شان دشمنیم. می گوئیم: ..."اشهدانّی بکم مؤمن"  گواهى می دهم كه من به شما ایمان دارم

و به بازگشتتان یقین دارم با قوانین دینم و عواقب كردارم و دلم تسلیم دل شما است

و كارم پیرو كار شما است و یاریم برایتان آماده است تا آن كه خدا در ظهورتان اجازه دهد.

آیا می دانیم چرا خواندن زیارت عاشورا وزیارت اربعین ثواب زیادی دارد؟

آیا می دانیم رازاین همه ثواب فقط برای گم نکردن قبله هست؛ تا هرلحظه بدانیم پشت سر کدام رهبر بایستیم؟

آیا واقعا مفهوم این جملات وشهادت ها را با آگاهی کامل وبا یقین وصداقت می دانیم ؟

آیا می دانیم با این جملات با ولیّ خدا بیعت کرده وپیمان می بندیم وعهدمی کنیم؟

آیا واقعا تعهداتی که دادیم هرروز عمل می کنیم یا این کلمات هم مثل زیارت عاشورا لقلقه زبان است واز سرزبان فراتر نمی رود؟

اگر صف مان را مشخص کنیم معلوم می شود شهادت ها تعهد عملی است یا خواندن برای ثواب. هرچند اگر شهادت ها دروغ باشد؛ به ولیّ خدا دروغ گفتیم وجرم سنگین تر است.

به هوش باشیم؛مبادا بازبه حجت خدا به حسین زمانمان تعهّد یاری بدهیم ودرصف یزید قراربگیریم.

مبادا دوباره با یاری ما، به نام اسلام زینب را به اسیری ببرند.

به هوش باشیم دوستان مان را از بین دوستان دشمنان اهل بیت انتخاب نکنیم، چون دوباره به نام امیرالمؤمنین سرحسین را سرنیزه ها می برند و...

               به هوش باشیم به چه کس؛ چه تعهّدی می دهیم؛کنار چه کسی ومقابل چه کسی قرارگرفتیم  

                                  به هوش باشیم این تعهدها به حسین زمان مان هم هست

                                                  با حسین زمان چه کرده ایم؟