فرازی از نیایش شهید دکتر مصطفی چمران
ای حسین، ای سرورم، من آمده ام تا دررکابت علیه کفر ظلم و جعل بجنگم با همه وجودم آمده ام.
تاسوعاست گروهی بزرگ از یزیدیان با تانک ها، توپ ها، زره پوش ها، ماشین های زیاد و سربازهای فراوان در حرکتند. حقّ با باطل رو به رو شده است.
عطش عشق به امام حسین علیه السلام
ای خدای بزرگ دست از جهان شسته ام و برای ملاقات تو به کربلای خوزستان آمده ام. از تو می خواهم که مرا با اصحاب حسین محشور کنی.
آرزو دارم که بر خاک داغ خوزستان در خون خود بغلتم و به یاد عاشورای حسین علیه السلام خود را در قدم مقدسش بیافکنم و این عقده هزار و چهار صد ساله را که بر دلم فشار می آورد و همیشه با تو می گویم یا لیتنی کنت معک را برآورده کنم.
ای حسین، ای سرورم، من آمده ام تا دررکابت علیه کفر ظلم و جعل بجنگم با همه وجودم آمده ام.
تاسوعاست گروهی بزرگ از یزیدیان با تانک ها، توپ ها، زره پوش ها، ماشین های زیاد و سربازهای فراوان در حرکتند. حقّ با باطل رو به رو شده است.
دشمن سیل آسا پیش می آید و من می خواهم مثل یکی از اصحاب تو در کربلا بجنگم.
ای حسین، در کربلا، تو یکایک شهداء را در آغوش می کشیدی، می بوسیدی، وداع می کردی، آیا ممکن است هنگامی که من نیز به خاک و خون خود می غلتم تو دست مهربان خود را بر قلب سوزان من بگذاری و عطش عشق مرا به تو و به خدای تو سیراب کنی؟
نقل از کتاب شور حسین چه ها می کند، حسین نظری، صص 75-76
ثبت شده توسط
:
منصوره وطنی