هر جامعه ای نسبت به عضویت و نزدیکی به هیئت حاکمه به دو قشرعمد ه خواص وعوام تقسیم می شود که همواره هریک ازاین دو قشردر جایگاه خود باقی مانده و تا وقتی خواص در اداره کشور دچار ظلم های عدیده و خطاهای فاحش نشوند٬ عوام متعرض آنها نمی شوند.

از سویی در نظام اسلامی، دو رکن اساسی با ویژگی اصلی و تعیین کننده در کلیه امور وجود دارد٬ یکی ولایت فقیه نشأت گرفته از تداوم امامت و جانشینی پیامبر اسلام با۱۲جانشین معصوم که به استناد آیات و روایات زیادی درغیبت معصوم مجتهد عادل نائب معصوم می باشد ٬ رکن دیگر مردم هست٬ این دو رکن بدون همراهی دیگری خاصیّت اصلی ونقش تعیین کننده خود را از دست داده ومسیر جامعه، مسیری انحرافی را طی می کند. اینجاست که نقش خواص پررنگ شده و ویژگی اصلی و تعیین کنندگی هر دو رکن به اینها منتقل می شود٬ ولی خواص از قوانین دو رکن تبعیت نکرده با ویژگی حس مالکیّت مردم و کشور و تدبیر کلیه امور به نفع خود٬ اداره کشور را در اختیار خود می گیرد.

درانحراف جامعه اسلامی به این وضعیت٬ نقش مردم بسیار سازنده و تعیین کننده مسیر جامعه هست. هرچه مردم از ولایت فقیه برای اجرای احکام اسلام بیشتر حمایت و اطاعت کنند٬ رهبری مشروع٬ درپیشرفت جامعه وعینی نمودن مبانی و آموزه های دینی موفق ترخواهد بود٬ و اگر حمایت و اطاعت مردم کم باشد، حاکمیّت جامعه اسلامی به دست خواص وعافیت طلبان و اغیار افتاده و با حس مالکیّت٬ هردو رکن را درتصمیم گیریها واستفاده از بیت المال در امور کشورعقب خواهد راند.

تداوم این وضعیّت٬ موجب بروز انحراف های آشکار وغیرعلنی گردیده و چون سرمنشأ امور در اختیارخواص می باشد٬ انحرافات اخلاقی واقتصادی و سیاسی وفرهنگی و...این اقلیّت بدون تبعات و مؤاخذه قانونی به صورت امری عادی محسوب شده وعملا این قشر مصونیّت همه جانبه پیدا می کنند. ازاین رو٬ پس از بیداری مردم و حمایت همه جانبه از رهبری مشروع ٬ خود را مالک جامعه دیده و حاضر به ازدست دادن حاکمیّت خود نخواهد شد. 

در چنین جامعه ای عمل صالح انحراف و انحراف٬عمل صالح تلّقی و پشتیبانی می شود. مؤمنان ازهیئت حاکمه کنار گذاشته شده و افراد ظاهرالصلاح و باطن پرفساد بر مردم  حاکم  می شوند.

انجام اعمال منطق با اسلام٬ برای افراد ٬ پرتنش و پراز تبعات متعدّد حتیّ قضایی و محرومیّت های مختلف از بیت المال بدون دلیل قانونی شده٬ و سنگ اندازی و دروغ وحیله و تهمت و سخن چینی وهتک حرمت مؤمنان و...به اموری عادی و روزمرّه تبدیل می شود.

این وضعیّت بعد ازاتمام جنگ تحمیلی عراق علیه ایران٬ تحققّ عینی یافت و در دوران دولت مدّعی اصلاحات، به اوج خود رسید٬ به طوری که علنا ازانحراف از مسیر اسلام با اختصاص بودجه های کلان از داخل و خارج حمایت کرده و به انحاء مختلف نیروهای ارزشی را بدون هیچ ترس و محدودیّت قانونی قلع و قمع کرده وازعرصه مدیریت کلان حذف و در فعالیّت های ارزشی تبلیغ و ترویج آموزه های دینی با انواع سنگ اندازی ها وسوء استفاده از قانون محدودیّت شدیدی ایجاد کردند٬ تا افراد به خاطر تبعات سنگین تبلیغ دین اسلام بدون تحریف٬ سکوت اختیار کنند تا مملکت را دراختیار خود و بیگانگان بگیرند.اعتراض به این قشر٬ گناهی نابخشودنی محسوب ودر حدّ مقابله با نظام و ضد ولایت فقیه تبلیغ می شد!!

در واقع اعمال و منویّات این قشرکه خود را جزوخواص می دانند، عین قانون و کاملا درست و مخالف آن غیرقانونی وغلط محسوب می شود.

این همه کجی وانحراف در مسیر جامعه اسلامی سکوت عامه مردم و فرهیختگان وعدم حمایت کافی واطاعت لازم به وجود آورد.

با شدّت یافتن انحرافات علنی خلاف شرع وهمراهی علنی با دشمنان اسلام وانقلاب اسلامی٬ غیرت دینی مردم با تلاش فرهیختگان و مبلّغان دینی کشور برای پاسداری از دستاوردهای گرانبهای انقلاب که با خون هزاران شهید پیر و جوان حتیّ نوجوان به دست آمده بود، به جوش آمده واز سال ۸۳ بیداری عمومی افزایش یافته و در سال ۸۴ در انتخابات برای برگرداندن کشور ازدست بیگانگان محکم ایستاده و با امدادهای الهی هیچ یک از ترفندهای تبلیغی مؤثر واقع نشد.

البته هنوز میزان تفاوت تبعات عمل انحرافی ازعمل صالح تا حدودی همچون گذشته هست، زیرا هنوز آسیب شناسی علمی در سطوح مدیریت خرد و کلان و شناسایی گلوگاههای فساداداری جهت حذف ریشه ها و زمینه های مساعد وضعیّت جایگزینی اعتقادی وعملی انحراف به جای عمل صالح به طور راهبردی انجام نشده، ولی  روند جامعه در جهت حذف تبعات درانجام عمل صالح قرار گرفته بود، که این صعود فرهنگی سیاسی و اجتماعی، در سال 92 در مدیریّت کلان کشور با تغییر ریاست جمهوری، و تغییر مجدد ارزش ها رو به افول گذاشته و با مسیر انقلاب اسلامی زاویه زیادی پیدا نمود. 

در این بین، تطهیر چهره های ظاهرالصلاح و به ظاهرمتدیّن و انقلابی و پای ثابت جنگ قدرت و ثروت و مقام در دو دهه و تخریب شخصیّت های مؤمن و انقلابی برای جلب نظرجوانان در انتخابات و... بیش از گذشته، تأثیر منفی در ایمان مذهبی مردم گذاشته و موجب ریزش نیروهای مذهبی و انقلابی که به واسطه انقلاب با وظایف مسلمانی آشنا و انجام می دادند.

بنابراین، تنها راه چاره در ممانعت از افزایش زاویه خواص و برگشت وضعیّت سیاسی و فرهنگی و... به قبل از انقلاب، حاکمیّت شایسته سالاری و حذف حزب سالاری و گروه گرایی و هرگونه ویژه خواری و طلبکاری از مردم و انقلاب بوده و حفظ نقش تعیین کننده مردم به ویژه قشر متدیّن و انقلابی در همه شئون کشور می باشد، که همواره جان و آبرو و زندگی برکف پای اسلام و انقلاب ایستاده اند.