نهی مؤمنان از نجواهای شیطانی در قرآن
خداوند در این آیات، امر به روابط و افکار سالم و پرهیز از گناه و نافرمانی خدا در صحبت های محرمانه بین خود، جهت حفظ آبروی مؤمنان و یکرنگی و صداقت و پاکی دل ویکدلی بین مؤمنان امر فرموده است.
خداوند علیم و حکیم در آیه 9 و10 سوره مجادله، برای پاکی روابط مؤمنان و ممانعت از ورود رفتار و افکار شیطانی در زندگی و روابط، آنهارا از صحبت در خلوت و پشت سر یکیدیگر منع فرموده است:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٩﴾ "ای کسانی که ایمان آورده اید! هنگامی که نجوا می کنید، و به گناه و تعدّی و نافرمانی رسول (خدا) نجوا نکنید، و به کار نیک و تقوا نجوا کنید، و از خدایی که همگی نزد او جمع می شوید بپرهیزید"
إِنَّمَا النَّجْوَىٰ مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾ "نجوا تنها از سوی شیطان است؛ می خواهد با آن مؤمنان غمگین شوند؛ ولی نمی تواند هیچ گونه ضرری به آنها برساند جز بفرمان خدا؛ پس مؤمنان تنها بر خدا توکّل کنند"
قرآن هدف شیطان از وسوسه بر صحبت های محرمانه پشت سر دیگران را غمگین ساختن مؤمنان دانسته که موجب شکل گیری کدورت و سردی روابط وکاهش روابط و قطع روابط صمیمی مؤمنان با یکدیگر شده و صداقت و یکدلی و یکرنگی و شفافیّت فکر و رفتار در اجتماع مؤمنان کاهش می یابد.
این وضعیّت اخلاقی، ضربه خانوادگی و اجتماعی بزرگی به مؤمنان زده و روابط ناسالم و نگرانی دائمی از شرّ رساندن فکر و زبان یکدیگردر روابط مؤمنان حاکم می گردد، که رفتار و افکار شیطانی را دامن می زند.
برخی در حضور دیگران، از آنها تعریف و تمجید و اعلام رضایت و دوستی می کنند، ولی در غیاب آنها، زبان به غیبت و تهمت و سخن چینی و افشاء سرّ دیگران و... باز می کنند و نهی خدا را نادیده گرفته و به گناه کبیره مشغول شده و آبروی مؤمن را می برند، لذا، خداوند در این آیات، امر به روابط و افکار سالم و پرهیز از گناه و نافرمانی خدا در صحبت های محرمانه بین خود، جهت حفظ آبروی مؤمنان و یکرنگی و صداقت و پاکی دل ویکدلی بین مؤمنان امر فرموده است.
این آیات، دستور حذف شیطان از روابط خود با دیگران را می دهد، تا روابط در حضورو غیاب افراد یکسان شده، و صمیمیت و دوستی و عزّت و احترام متقابل حاکم گردد.
ثبت شده توسط
:
منصوره وطنی