تقریبا اکثریت قریب به اتفاق این لبیّک را کلمه ای شعاری می دانند، در حالی که پذیرش اسلام و تعهّد شرعی به انجام وظایف خود و اجرای دستورات  خدا و ائمه علیهم السلام هست.

قبل از عاشورا، باید کلماتی که در مراسم عزاداری و سینه زنی با شور و عشق  به اباعبدالله الحسین علیه السلام ادا می کنیم، مفهوم و مصداق آن را به خوبی دریابیم تا مصداق خیانت به عهد و وعده دروغ به اهل بیت علیهم السلام نشویم.

قبل از عاشورا با بیعت با حسین زمان، در یاری فرزند حسین و یاران باوفایش به دعوت هل من ناصر ینصرنی حسین زمان پاسخی عملی دهیم.

عاشقان و شیفتگان امام حسین علیه السلام از سر عشق سرشار، لبیک یا حسین می گویند ولی تا محرم سال دیگر جز طنین این صدا خبری از مصادیق لبیک مشاهده نمی شود.

حال که با عنایت الهی در خانواده شیعه به دنیا آمده و در قافله حسینیان سینه می زنیم، قبل از عاشورا مشخص کنیم و تصمیم بگیریم در انجام چه کاری به حسین زهرا لبیک می گوئیم چه تعهدی به امام حسین علیه السلام می دهیم؟

لبیّک گفتن به خدا و ائمّه علیهم السلام که دعوت کنندگان به حقّ دین الهی و صراط مستقیم هستند؛ پذیرش دعوت و اجابت آنها متناسب با موضوع دعوت هست؛ لذا؛ گوینده لبیّک با قبول دعوت؛ اجرای کامل موضوع دعوت را با تمام تبعات تا پای جان می پذیرد و عهد نمی شکند. 

کاربران معزّز می توانند پاسخ های خود را در این پست  جهت الگوسازی و استفاده دیگران و تصمیم سازی در بیعت دیگران با سالار شهیدان به اشتراک گذاشته و از پاداش معنوی نشر معارف اسلامی نیز بهره مند گردند. 

(امکان عدم نمایش نظرات  وجود  دارد  که  خارج  از امکان  نگارنده هست)

مصادیق عینی گفتن لبیّک به خدا و حجّت خدا در اهل بیت علیهم السلام 

امام  حسین علیه السلام؛ مردم را به پذیرش و عمل به اسلامی که جدّش خاتم النبیین از سوی خدا مأمور ابلاغ آن به مردم جهان شده بود؛ دعوت کرد. وقتی دین خدا را در معرض انحراف کامل و نابودی دید؛ با قیام خونین خود برای اصلاح امّت جدّش با امربه معروف و نهی از منکر به پا خاست و زیر تیرباران دشمن؛ نماز را هم ترک نکرد. تمام آنچه که در این دنیا داشت از زن و فرزند و آبرو ... فدا کرد و روز عاشورا بعد از شهادت علی اصغرش ؛ دامنش را تکان داد تا مسلمانان عهد شکن و آیندگان بدانند چیزی جز جان خود باقی نمانده تا برای اسلام فدا کند. امام حسین علیه السلام با لبّیک به خدا و پیامبر و امام زمانش؛ اسلام را تا روز قیامت جاودانه و از هرگونه انحرافی بیمه کرد؛ تا اسلام همان گونه که بر پیامبر نازل شده به بشریّت تا روز قیامت  برسد.

امام حسین علیه السلام؛ فرزند بلافصل علی مرتضی که وصیّ پیامبر اسلام و اولین جانشین پیامبراسلام و اولین پیشوای مسلمانان جهان بود؛ و به خاطر اجرای دستورات آخرین دین پیامبر خدا و اجرای عدالتی که قرآن در آیات متعدّد دستور به عدالت ورزی در همه امور نموده؛ با لبیّک گفتن به خدا و پیامبر خدا؛ در محراب مسجد سرش شکافته شد تا صدای عدالت را خاموش کنند. 

همان علی که از شدّت عمق تبلیغات سوء و تخریب شخصیّت از سوی معاویه؛ بعد از تحمّل 25 سال خانه نشینی و پاسداری از اسلام؛ وقتی عدالت را از آیات قرآن به متن جامعه آورده و عمل نمود؛ صاحبان زر و زور و قدرت و دشمنان اسلام؛ عدالت اسلام را برنتافته و مردم را از علی دور کرده و تنهایش کردند؛ تا جایی که  برخی مسلمان نمایان بعد از شهادت مولای متقیان و یگانه عدالت گستر جهان؛ گفتند علی در مسجد چه می کرد؛ مگر علی نماز می خواند؟! 

علی علیه السلام سال ها تهمت و توهین و تخریب و تنهایی و کتک خوردن امانت پیامبر را وسط کوچه دید و همه مصیبت ها  را به جان خرید؛ ولی از لبیّک خود برنگشت و عهد نشکست.

آیا امروز؛ معاویه و یزید های ریز و درشت و زاویه مسلمانان از اسلام در ممالک اسلامی قابل مشاهده نیست؟

آیا ندای هل من ناصر ینصرنی امام زمان مان شنیده نمی شود؟

                                                                     

آیا توان گفتن چنین لبیّکی را داریم؟

آیا لبیّک ما مثل لبیّک علی و زهرا هست؛ یا کلامی و شعاری و لقلقه زبان است و برای همرنگی با جماعت و تظاهر به دین داری و استفاده دنیوی و... ؟!

امام حسین علیه السلام؛ فرزند بلافصل یگانه دختر پیامبر اسلام بود؛ که جانش را فدای امام زمانش کرد و هرچه داشت؛ از آبرو و زندگی و... در راه ولایت هزینه کرد؛ تا امام زمانش بماند و دستور خدا را اجرا کند. 

در اوج مظلومیّت و تنهایی علی؛ حضرت فاطمه زهراء از قبرش نیز هزینه کرد و با وصیّت به پنهان ماندن غسل و کفن و قبرش تا روز قیامت چهره منافقان  و دشمنان پنهان اسلام را برملا نمود و از لبیک خود به امام زمانش برنگشت و عهد نشکست.

امام حسین علیه السلام برادر زینب کبری قهرمان کربلا بود؛ که با لبّیک به خدا و امام زمانش؛ اسیری و کتک خوردن و اهانت و حجاب از سرکشیدن و...خواهرش زینب و تمام زنان اهل بیت علیهم السلام را پذیرفت و هرچه داشت فدای اسلام نمود و عهد نشکست. همان خواهری که؛ وقتی بیرون از خانه می رفت؛ برادارنش به دستور پدراطرافش را می گرفتند تا اندام زینبش را حتی با حجاب کامل نامحرم نبیند.

روز عاشورا و مجلس یزید حجاب از سر زینب و همه زنها برداشتند؛ ولی هیچ کدام از لبّیک خود برنگشتند و عهد نشکستند. 

امام حسین علیه السلام برادری همچون عباس داشت؛ که یک نفره حریف کل لشکر یزید بود؛ و برای همین؛ امام زمانش اجازه جنگ نداد؛ تا چهره یزید و یزیدیان تا روز قیامت کاملا برهمه جهانیان برملا شده و عاشورا ملاک حقّ و باطل و حجّت خدا برهمه گردد. 

عباس فرزند علی مرتضی حیدر کرّار امان نامه قبیله اش را ردّ کرد و از لبِیک به امام زمانش برنگشت و عهد نشکست تا این که دو دستش را قطع و عمود آهنین بر فرقش زده و شهیدش کردند. عباس یک نفره تکیه گاه امام زمانش بود؛ وقتی شهید شد؛ امام حسین گفت الان کمرم شکست. هردو عهد نشکستند.

آنچه  ابا عبدالله را به  قتلگاه  کشاند، نه تشنگی بود، و نه گرسنگی و نه خستگی مفرّط  در جنگ با دشمنان  خدا، بلکه  تنهایی  و بی کسی  و غریبی در اثر  بی بصیرتی مسلمانان  بود. اگر زینب کبری فرزند علی مرتضی  سبط  پیامبر به اسیری رفت و سر بریدن برادرش را دید  و تنها ماند، در اثر بی وفایی  وعهدشکنی و  رفاه طلبی  و عافیت طلبی و ثروت اندوزی  و نقد پنداشتن دنیا  و نسیه  انگاشتن آخرت  از سوی مسلمانان بود، نه تشنگی  سالار شهیدان. اگر اباعبدالله  در شهادت یارانش خون گریه می کرد؛ به خاطر دوری از آنها نبود، به دلیل  غربت و تنهایی خود و 72 تن یار باوفا و بی بدیل بود. 

متأسفانه  بسیاری خطبا و واعظین و مدّاحان و روضه خوانان برای گرمی مجلس و گریه مردم، علت اصلی شهادت اباعبدالله الحسین علیه الاسلام را تشنگی الغاء و صرف گریه و گریاندن را برای عزاداری  ماه  محرم و کسب ثواب دنیوی و اخروی کافی می دانند و مردم  بدون بصیرت بخشی در گریه ها به  کسب  ثواب هدایت  و تشویق می شوند. 

آیا اباعبدالله  شهید  شد  تا مردم  تا  روز قیامت  فقط  گریه  کنند و ثواب جمع کنند؟

                             

ما چقدر ولایت مدار و  تکیه گاه امام زمان مان بودیم و هستیم؟

گفتن لبّیک به خدا در مکّه و به هریک از ائمه علیهم السلام؛ پذیرش دعوت و تعهّد به تمام لوازم دعوت و اجرای موضوع دعوت هست. درصورت عدم انجام تعهّد؛ عهد شکسته و وجوب عمل به قول و قراردادها در آیه 1 سوره مائده در قرآن " اوفوا بالعقود" را نیز نقض کرده است.

پس؛ در گفتن لبّیک دقت کنیم با چه کسی عهد می بندیم و انجام چه کارهایی را قبول می کنیم و در صورت عهدشکنی؛ عهد چه کسی را شکسته و وعده دروغ داده ایم. 

آنچه تنهایی علی را رقم زد و فاطمه زهرا را بین در و دیوار مجروح کرد و سر حسین را بر سر نیزه ها برد و زینب را اسیر کرد و... و اکنون دوازدهمین حجّت خدا را در پس پرده غیبت نگه داشته؛ عهد شکنی مسلمانان بوده و بس. 

به هوش باشیم که:

روز قیامت؛ از عهد و پیمان هایی که بستیم و عمل نکردیم خواهند پرسید.

وظیفه مسلمان یاری امام زمانش با تمام توان با هرچه دارد و خواهد داشت؛ هست.

در تمام اعصار تمام انحرافات در اثر ترک امر به معروف و نهی از منکر و عهدشکنی مسلمانان در اسلام و ترجیح حفظ دنیا به جای حفظ دین و ایمان خود؛ به وجود آمده است.

چقدر به دستور امام زمان مان در پذیرش حکم دین و ولایتمداری عمل کردیم؟

قبل از عاشورا کلمات و مصادیق لبیّک خود با ابا عبدالله مشخص کنیم بعد از عاشورا خیلی دیر هست.

قبل از این که سر ذریّه پیامبر خدا سر نیزه ها برود، فرزندان پیامبر خدا به اسیری بروند لبیّک بگو

آیا غارتهای  حرامیان و شامیان  قرن چهارده را نمی بینی؟ 

پس لبیّک بگو و برخیز تا حرامیان اسلام و شیعه و حسین زمان را بر سر نیزه ها به بازار فروش نبردند.

برخیز و به امام زمانت لبیّک بگو

مهدی زهرا منتظر لبیّک ماست